Fijn van fimo

Druk met verschillende dingen. Maar niets helemaal af. Even wat minder tijd. Wel een heerlijk dagje Woonbeurs gehad dinsdag. Heerlijk geslenterd met deze lieve collega. Zoveel mooie dingen gezien. Zoveel inspiratie opgedaan. En bijna 'een tas voor het leven' gekocht. Nu op naar Flavourites Live!

Na het weerstaan van al het moois op de beurs, heb ik mezelf toch wat cadeau gedaan. Iets dat langer meegaat dan 'een tas voor het leven'. Een overlockmachine. Ik kan heel veel argumenten bedenken waarom dit een heel goede aanschaf is. Waarmee ik dan ook een poging heb gedaan mijn lief te overtuigen. Ik kan niet wachten tot de postbode hem bij me bezorgd. De tricot en jersey liggen al klaar!

Gisteren nog een paar bedels, knoopjes en kralen gemaakt van fimo-klei. Het hartje werd niet wat ik had bedoeld. Maar ach, ook dat heeft iets authentieks. Het prikken van de motiefjes gaf wel een leuk effect. En nu weer verder met de drie stoelhoesjes die komende zondag klaar moeten zijn.

Barbie en stoere gitaren

Er moest nog één pennenzakje gemaakt worden. Voor mijn ventje. Hij had de stof al uitgekozen. De stoere gitaren. Dit is het resultaat. En wat stopt hij er nu in? Alweer knikkers. En nog een paar andere 'schatten'.

De garderobe van Barbie moest verder uitgebreid worden. Hij was -zogezegd- wat eenzijdig. Rokjes zat. Maar topjes te weinig. Dat was dan duidelijk. Een topje voor Barbie dus.

Een doosje voor de tandenfee

Als je 6 bent zijn er een paar dingen heel belangrijk in het leven. Het krijgen van grote-mensen-tanden hoort daar zeker bij. Meerdere keren per dag worden wij op de hoogte gebracht van de status van De Losse Tand.

De tand van mijn dochter zit dus los. Al behoorlijk los zelfs. De tijd begon dan ook te dringen. Er moest

een tandendoosje komen. Maar niet zomaar één. Hij moest de tandenfee wel waardig zijn. En die maakte ik. Hier vond ik de inspiratie en de papiertjes kwamen uiteraard uit Flow. Dan nog een stukje band, een klein lapje velours en een plukje fiberfill. Dat alles samen werd een mooi doosje.

En nu wachten tot de tand er uit gaat. Wij zijn klaar voor de tandenfee.

Piepschuim plakken

Een poosje terug kocht ik letters van piepschuim. Met de bedoeling ze op te hangen in de kamer van mijn zoontje. Maar eerst moesten ze nog gedecoreerd worden. Dus ik schilderde ze grijs en beplakte ze met geel-geblokte stof. Zo passen ze mooi in zijn kamertje. De plek koos hij mee uit: boven zijn bed. En daar gaan we ze nu plakken.

Mooie magneetjes

Een mooie meisjeskamer verdient mooie versiersels. Dat vindt mijn dochter ook. Dus hing zij teken- en kleurkunstwerken op. Met plakband. Altijd. En overal. En ik peuterde de restjes er weer af als het kunstwerk was verplaatst of vervangen. Zij had dus iets nodig: een magneetbord. Met mooie magneetjes.

Dat is geregeld. De magneetborden zijn opgehangen. En de mooie magneetjes zijn gemaakt. Ook hier kwam Flow weer van pas. We zochten mooie plaatjes uit en knipten ze op maat. Zo eenvoudig en leuk om te doen.

Een nieuwe garderobe voor Barbie

Ik ben was een echt meisje-meisje. Ik speelde uren met mijn barbies. Ik knutselde meubeltjes voor hen van wc-rolletjes en Nesquick-dozen. En droomde over mooie jurken. In werkelijkheid waren het zakdoeken.

Voor de Barbies van mijn dochter moet er een grootse garderobe komen. Helaas, de mooie jurken worden nog lang niet zo mooi als ik wil. Mijn god, wat een priegelwerk. Mijn naaimachine gaat steeds aan de haal met het kleine stukje stof... Daarom ben ik maar gestart met rokjes. Dat is goed te doen. En voor Ariël haakte ik een paar weekjes terug al een bikini.

Tijdens de fotoshoot werd helaas pijnlijk duidelijk waar Barbie werkelijk behoefte aan heeft: bloesjes en topjes. Die waren er bijna niet. Daarom maar even beholpen met een stukje band. De garderobe wordt binnenkort dus verder uitgebreid.

Uitkijken naar een gezellig feestje

Mijn creatieve buurvrouw was zo lief om ook voor mij een kaartje te halen voor het dorpsfeest. Zij moest daarvoor in de rij staan. En de twee mannen voor haar zo lief aankijken dat zij een extra kaartje kochten. Het geld schoot zij voor. Ik was heel blij dat zij dit voor mij deed.

Ik wilde niet zomaar met het geld aankomen. Daarom maakte ik een klein portemonneetje voor haar (of haar dochter). En ik stempelde er een bedankkaartje bij op een stukje behang. Dat staat toch een stuk leuker, nietwaar?

Rok met matching haarband

In het weekend maakte ik dan eindelijk een start met een rokje. Ik had nog nooit een echt kledingstuk gemaakt. Ja, een pocahontas-verkleed-jurk. Maar dat telt natuurlijk niet echt.

Nu dus voor de 'echt'. Zonder patroon. Maar met een voorbeeldrokje ernaast. Ik dacht dat het niet zo heel erg was dat dat rokje wat te groot is. Dus ik tekende, knipte en deed diverse pogingen tot het in elkaar zetten. Zelfs met een blinde rits. Ik blijf leren.

En zie hier het resultaat. Mijn dochter vindt hem schitterend. Ik vind hem wat te groot en niet zo netjes afgewerkt. Maar ik heb er weer veel van geleerd. De stof voor een paar volgende 'echte' kledingstukken ligt al klaar.

En na het ongeluk van gisteren, maakte ik er gisteravond natuurlijk de matching haarband bij. En zo lijkt het al een stuk minder erg.

Muffins om nooit te vergeten...

Op een druilerige dag als vandaag moet je er zelf iets van maken. Muffins bakken leek ons een heel goed plan.

We verdeelden de taken en gingen als een speer. Terwijl ik de appeltjes sneed, mixten mijn dochter en haar vriendinnetje het beslag. Het beslag rook heerlijk.... En daar ging het mis. Mijn dochter boog voorover om het nog beter te ruiken en rrrroetsj haar prachtige lange rode haar helemaal in de mixer gedraaid!

Ze heeft nu bijna geen haar meer op haar voorhoofd. De haargrens begint midden bovenop. Alles is weggetrokken door de mixer. Gelukkig is ze niet echt gewond geraakt. Maar het gaat héééél lang duren voor dat het haar weer bij gegroeid is.

Toen ze weer een beetje tot rust gekomen was, wilde ze tòch nog de muffins verder afmaken. Dat hebben we dus maar gedaan. De helft met appeltjes, de andere helft met chocolade. En als troost heeft ze ze al uitgebreid geproefd. De foto hieronder is de laatste van de muffins-om-nooit-te-vergeten. Die mag ze morgen mee in de overblijftrommel naar school. Heel slecht. Maar ik voel me zóóó schuldig...

Haute Couture Knikkerzak

Mijn kleine vent wilde een knikkerzak. Nou heeft hij er al twee. Maar hij heeft nog vééééééél meer knikkers. Die krijgt hij. Want winnen wil nog niet zo lukken.

Dus maakte ik een knikkerzak. Niet zomaar één. Hij moest alles in zich hebben wat ik me tot nu toe eigen heb gemaakt op mijn naaimachine:

• verschillende stoffen
• onzichtbare naden
• heuse zijkanten
• een knoopsgat
• een voering en
• een applicatie

En wat heb je dan? Juist! Een Haute Couture Knikkerzak.

En mijn mannetje? Die vindt hem mooi. Ik hing de knikkerzak gisteravond aan zijn deurklink. Vanacht keek ik even bij hem. Hij lag in zijn hoogslaper. De knikkerzak was verdwenen. Bleek dat hij hem al had gevonden en meteen maar had gevuld met knikkers. Die laat er geen gras over groeien.

Rode appeltjes op een pennenzakje

Ik heb de smaak te pakken: pennenzakjes maken. Het gaat lekker snel en ik ben zo blij met het resultaat. Na het eerste pennenzakje was het niet zo moeilijk te bedenken wie er nu één zou krijgen. Mijn dochter. Zij tekent, kleurt en schrijft heel wat af. Ze koos zelf de stofjes en het hangertje aan de rits.

De volgende wordt voor mijn zoon. Maar die wil nu éérst een knikkerzak. Dat is véééél belangrijker. Nou vooruit dan. Maar daarna krijgt hij ook een pennenzakje. Omdat mama dat graag wil.

En wie is dan aan de beurt?