Tractatie: discozakjes

Komend weekend vieren wij feest. Groot feest. Want allebei de kinderen zijn jarig. De één zaterdag. De ander dinsdag. Hier in huis dus al wekenlang het onderwerp van gesprek. En dagelijks meerdere keren aftellen.

Dit jaar maakte ik het mezelf makkelijk qua tractatie. Wat een verademing! De vorige jaren waren leuk. Maar toen stond ik om half 6 in de ochtend:

• roze koeken om te toveren tot indianen en prinsessen
• eierkoeken te transformeren in kikkers
• aardbeien in de chocolade te dippen om ze met de poffertjes en druiven aan lange parapluutjes te rijgen (knoeien! En oeps, als ze open staan passen er geen 30 in een halve kool...)
• handschoenen te vullen met spekjes, popcorn, een stempeltje en handgeschreven dag-kaartje
• van marshmellows, suikerwater en een varkenskop-snoepje een heus varkentje te maken. Compleet met krulstaartje.
• een tot aquarium versierde schoenendoos te vullen met vishengels van soepstengel en dropveter. En natuurlijk een haai eraan.

Om half 6 in de ochtend! Maar ja, je wil ze toch iets leuks meegeven... Geen uitgedroogde of verweekte lekkernijen... Stress verzekerd.

Dit jaar deed ik het helemaal anders. Geen verantwoorde tractatie  sorry juf  Verpakte snoepjes in een mooi discozakje van metallic papier. Even op maat knippen.Vouwen. Onder de naaimachine. Vullen. Dicht naaien. Klaar!

De kinderen hielpen mee. Zij vouwden, vulden en bedienden de pedaal van de naaimachine. Zo jammer dat we er maar 50 nodig hadden. Vonden zij.

Het idee voor deze tractatie ontstond toen ik een poosje terug dit zakje bij Vlijtig zag. Bedankt!

Harig giletje

Afgelopen zaterdag scheen de zon zo heerlijk. Lekker lentegevoel! En wat maakte ik gisteren? Dit harige giletje. Dat is weer eens heel wat anders dan de zomerrokjes die ik overal zie verschijnen.

Een mooi stofje met gelukspoppetjes aan de binnenkant. Een gelukkige vangst op de markt vorige week. Op de rug piept er nog net een randje naar buiten. En een satijnen bandje langs de armsgaten. Het giletje sluit met gehaakte koordjes. Daar komen nog kleine pompommetjes aan. Mijn bedoeling is dat mijn dochter die zelf gaat maken.

Dagdromen

Zal ik? Of toch maar niet? En hoe zal ik dan? Wat moet ik allemaal weten? En wat wil ik dan precies?

Zoveel vragen. Maar ook heel leuk om erover na te denken en een voorstelling te maken van hoe het zou kunnen zijn: een eigen webwinkel of bedrijfje.

Deze week bezorgde de postbode 2 pakjes bij mij. 2 boeken. Besteld door mijn lief zonder dat ik ervan wist. Dat is nog eens lief! Ik wist het al: de beste is bij mij. * BIG smile *

Stempels maken

Er dwaalden al een poosje een paar gummen van de Hema door huis. Met een doel. Maar zonder de verdere voorwaarden. Het moesten stempels worden. Dat had ik al in november in de Zelfmaakspeciaal van 101 woonideeën gezien. Daar had Martine aan meegewerkt. Zij maakte deze uitleg.

De gummen waren dus geregeld. Het linosetje was wat er ontbrak. Maar dat werd eindelijk in orde gemaakt en inmiddels zijn de eerste 2 exemplaren klaar. Een bloem en een eikeltje. Dat laatste zet ik er maar even bij. Voor de zekerheid. Mijn dochter dacht dat het een boodschappenmandje was. Ai... Toch nog even oefenen misschien?

Tas voor mijn meisje

Ook mijn dochter kreeg een nieuwe tas. Voor naar school. Er zat een gat in de rugzak. En roze met prinsessen heeft afgedaan. Ik liet haar een paar voorbeelden zien. Zij koos de (ieniemini) Menina van Eloleo. Daar had ik zelf ook een voorkeur voor. Maar opdringen was niet nodig.

Bij de tutorial zag zij het tasje in de stof van Ikea. Toen wist zij in welke stof zij hem wilde: die van Ikea. Nog eventjes twijfelen welke dieren erop moesten: eekhoorn, vos, konijntjes, hertje.... En uiteindelijk een keuze gemaakt.

De maten van de tas werden behoorlijk aangepast. Want Eloleo zei het al: het tasje is 'mini, echt mini'.

Inmiddels is hij al een paar dagen in gebruik en goedgekeurd!